Monstera

Wanneer ik door het raam kijk, is het huis van de buren verdwenen. Ik zie enkel nog grote, groene bladeren. Gauw wil ik naar buiten rennen om te kijken wat er in m’n tuin gebeurt, maar verder dan de woonkamer kom ik niet. Daar staat mijn monstera, gevaarlijk hissend en dreigend met haar bladeren te zwaaien. Ik kan geen kant op.

Een voor een beweegt de plant een wortel en komt zo alsmaar dichterbij. Mijn ademhaling versnelt en m’n spieren staan strak, maar het lukt me toch om mijn hete kop koffie te pakken en naar de plant te smijten. Luid sissend landt de koffie op de bladeren. In plaats van dat het de plant beschadigt, lijkt die de vloeistof op te zuigen, waardoor de bladeren zwart kleuren.

Ondanks dat de plant geen gezicht heeft, heb ik het idee dat die nu nog bozer is geworden. Kan ik uit een raam klimmen? Dat lijkt kansloos; de plant omringt m’n volledige huis. Had ik toch meer water moeten geven.

Geschreven voor een schrijfchallenge van WareWoordenWereld. Max. 200 woorden, met de woorden 'wortel', 'buren' en 'zwart'.